Op een dag toen ik terugkwam van de lagere school, maakte ik een belangrijke beslissing: ik gaf het op om te proberen vrienden te hebben. Ik besloot om tevreden te zijn met het lezen van boeken en modelbouw. Ik voelde me alsof ik me nergens en met niemand thuisvoelde.

Als een jonge jongen was ik verschillende keren fysiek lastig gevallen geworden door oudere jongens. Ik leerde te masturberen door een van hen. Seksuele fantasieën over andere jongens kwamen op rare momenten in mijn geest op. Ik bewonderde, en soms verafgoodde, oudere jongens. Ik hunkerde naar hun aanvaarding en goedkeuring.

Ik deed het goed op sport- en schoolgebied, maar voelde me alsof ik nooit tegemoet kon komen aan de verwachtingen van de mensen rondom me. Opgroeiend ging ik uit met enkele meisjes. Enkel fysiek kon ik kort bij hen komen, doch nooit emotioneel. Ik voelde me een freak – verlaten, onbemind, onbeminnelijk.

Ik was gedreven om de magische pil te vinden die me normaal zou maken. Ik probeerde golfen, jagen, vissen, atletiek, met machines werken, en zelfs het adopteren van wat ik dacht dat ‘mannelijke manieren’ waren. Ik hoopte dat ouder worden mijn problemen zou oplossen. Ik las boeken waarvan ik hoopte dat ze me uit de homoseksualiteit zouden leiden, omdat ik dacht dat dat mijn probleem was. Ik probeerde verschillende religieuze disciplines. Psychologie leek de volgende beste oplossing. Gedurende een periode van dertien jaar betaalde ik een psycholoog en drie therapeuten om me te helpen.

Ik kan niet zeggen dat ik een bewuste beslissing maakte, maar ik dreef langzaam af naar waar ik me goed ging voelen: de homo-cultuur. Ik begon tijd te spenderen in bars, sauna’s, stranden en andere plaatsen waar homo’s samenkomen. In een seksueel geladen omgeving wist ik hoe ik moest handelen. Ik voelde me levend, in controle, en anderen bewonderden me. Lust stond me toe me dat ik me groter, sterker en mooier voelde dan ik gewoon was me te voelen.

In het begin was de anonieme seks occasioneel. Later begon deze te escaleren. Gedurende de eropvolgende tien jaren ging ik er 3 of 4 keer per week op uit en had dan elke keer seks met meerdere partners. Af en toe had ik hoop dat ik een relatie zou beginnen met een van mijn sekspartners. Ik was mis. Hij wou alleen maar seks, en ik wou alleen maar seks met hem. Niemand van ons was in staat meer te geven. Er op terugkijkend lijkt het alsof we elkaar om beurten gebruikten.

Wanneer ik een aantrekkelijke man zag, viel ik bijna uit elkaar. Ik zou alles doen om mezelf te verenigen met die persoon, om van hem alles te onttrekken wat ik dacht te missen. Ik wilde dat mannen vaders, leraars, gidsen, beschermers en kostwinners voor me waren. Ik was afhankelijk en bang voor het leven. Ik hield me wanhopig vast aan het geloof dat als een man alleen maar naar me zou uitreiken, ik voorgoed veranderd zou zijn. Na de seks, en soms ervoor, zei of deed mijn partner soms iets dat de illusie die ik over hem had vernietigde. Soms, gedurende het hebben van seks met de ‘perfecte partner’, voelde ik de realiteit dat ik van deze ervaring niet kon vastkrijgen wat ik werkelijk wilde. Gedurende jaren leefde ik een leeg leven, uitkijkend naar iemand anders om het te vullen.

Op mijn zesendertigste vond ik Sexaholics Anonymous. Ik ging gedurende zes jaar naar vergaderingen zonder nuchter te geraken. Ik had drie sponsors tijdens deze periode. Wat deed me zonder succes gedurende zes jaar blijven komen? De SA-leden hielden genoeg van me om me aan te moedigen te blijven komen.

Op een avond zag ik tijdens een vergadering een man die ik in meer dan een jaar al niet meer gezien had. Hij was veranderd. Hij was altijd angstig en nerveus geweest. We hadden veel aan de telefoon gepraat over hoe we lust ervoeren, terwijl we op zoek waren naar manieren om er vanaf te raken. Geen van ons beiden slaagde daarin. Maar die avond was hij kalm en zelfverzekerd. Hij vroeg me of ik nuchter wilde worden. Ik antwoordde dat ik dat wilde.

Hij zocht een sponsor voor me. Mijn nieuwe sponsor vroeg me om hem elke dag te bellen. Ik ging die avond naar huis zonder hoge verwachtingen. Ik had geen geloof dat ik ooit nuchter zou zijn. Toch was ik bereid de acties te nemen die me verteld werden te nemen. Ik had één telefoonummer van een sekspartner. Ik gooide het weg. Onder de leiding van mijn sponsor begon ik met de stappen te werken zoals deze uiteengezet zijn in het boek Anonieme Alcoholisten.

De eerste stap zegt dat ik machteloos ben en dat mijn leven stuurloos is. Ik stopte met mezelf en mijn stuurloze gevoelens te proberen te veranderen. Eén obstakel tot herstel was mijn angst van andere mannen. Ik was altijd overweldigd door een akelig gevoel dat ik iets verkeerds deed of dat ik gewoonweg niet genoeg was. Mijn oude oplossing was om weg te wandelen. In herstel blijf ik bij de mannen die God rondom me plaatst.

De tweede stap, die zegt dat we begonnen te geloven dat een Macht groter dan onszelf ons weer geestelijk gezond kon maken, begon meer betekenis te krijgen naarmate ik me door de volgende stappen heen werkte. Nu zie ik dat ik meer geloof had in mijn gevoelens dan in God. Ik was krankzinnig om te geloven in een oplossing die in lust geworteld was. Naarmate ik nuchter word en met de stappen werk, groeit mijn geloof dat God mijn problemen aankan.

In de derde stap vroeg ik God om me te bevrijden van de ketenen van mijn ego. Ik werd bereidwillig om God mijn leven te laten besturen, me tonend hoe ik het ten voordele van anderen dien te gebruiken. Ik laat mijn eigen agenda om mijn behoeftes te bevredigen en mijn plannen aangaande het leven in het algemeen te bereiken, los. Deze overgave is inclusief mijn seksuele voorkeur.

Vandaag ben ik open voor God. Ik aanvaard wat God geeft. Ik geloof nu dat seks optioneel en niet essentieel in de ervaring van het leven is. Gods wil is essentieel. Relaties gebaseerd op liefde zijn essentieel. De ervaring van Gods aanwezigheid is essentieel voor mij om een leven dat waard is om te leven te hebben.

Copyright © 2007 Sexaholics Anonymous, Inc.