We zagen dat ons probleem drievoudig was: lichamelijk, emotioneel en spiritueel. Herstel moest bij alle drie plaatsvinden.

meeting sexaholics anonymousDe beslissende verandering van houding begon toen we toegaven dat we machteloos waren, dat onze verslaving ons had verslagen. We gingen naar bijeenkomsten en gaven ons niet langer over aan onze verslaving. Voor sommigen betekende dit geen seks met zichzelf of anderen, inclusief het niet aangaan van relaties. Voor anderen betekende het ook ‘ontnuchteren’ en een tijd geen seks hebben met de huwelijkspartner om van lust te herstellen.

We ontdekten dat we konden stoppen, dat we niet doodgingen als we onze honger niet stilden, dat seks inderdaad optioneel was. Er was hoop op vrijheid en we begonnen tot leven te komen. Aangemoedigd om door te gaan, wendden we ons meer en meer af van onze isolerende obsessie met seks en onszelf en wendden we ons tot God en anderen.

Dit alles was beangstigend. We konden het pad vóór ons niet zien, behalve dat anderen die weg al eerder gegaan waren. Elke nieuwe stap van overgave voelde alsof hij over de rand de vergetelheid in zou zijn, maar we zetten hem. En in plaats van dat we er dood aan gingen, doodde de overgave de obsessie! We waren in het licht getreden, in een heel nieuwe manier van leven.

De twaalfstappengemeenschap gaf ons leiding en steun en zorgde er zo voor dat we niet overweldigd werden, een veilige haven waar we eindelijk oog in oog met onszelf kwamen te staan. In plaats van onze gevoelens toe te dekken met dwangmatige seks, begonnen we de wortels van onze spirituele leegte en honger bloot te leggen. En het herstel begon.

Toen we onze gebreken onder ogen zagen, werden we bereid te veranderen; overgave brak de macht die ze over ons hadden. We begonnen ons voor het eerst meer op ons gemak te voelen met onszelf en met anderen zonder onze ‘drug’.

We vergaven wie ons hadden gekwetst en, zonder anderen te kwetsen, probeerden we onze eigen fouten te herstellen. Telkens als we iets weer goedmaakten, viel meer van de vreselijke schuldenlast van onze schouders, totdat we ons hoofd konden oprichten, de wereld in de ogen konden kijken en vrij konden zijn.

We begonnen positieve nuchterheid in praktijk te brengen en namen liefdevolle acties om onze relaties met anderen te verbeteren. We leerden hoe te geven; en de mate waarin we gaven, was de mate waarin we terugkregen. We ontdekten wat geen vervangingsmiddel ooit had geleverd. We legden de ware Verbinding. We waren thuis.

© 1982, 1989, 2001 SA Literature
Reprinted with permission of SA Literature